پس از موج مهاجرت افغانستانی‌ها در اواسط دهه ۶۰ در سال ۱۳۷۳ «مهمانشهر» در نزدیکی مرز ایران و افغانستان و در شهرستان تربت جام تاسیس شد. اولین خانه‌های مهاجران همان چادرهای هلال احمر بود تا اینکه در سال ۱۳۷۸ چهره مهمانشهر تغییر کرد.
«مهمانشهر» تربت جام اردوگاهی در نزدیکی این شهرستان است که بیش از ۴ هزار پناهنده افغانستانی در آن زندگی می‌کنند. پیرمردهای آفتاب‌نشین مهمانشهر می‌گویند: «امام(ره) گفت اسلام مرز ندارد و ما هم از جنگ فرار کردیم و به ایران آمدیم.»
به گفته مسئولان، این اردوگاه شامل ۹۲۸ خانه به متراژ ۲۶ و ۴۴ متر است که طی سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ ساخته شد و گنجایش اسکان ۱۵ هزار پناهنده را دارد.
شهرداری مهمانشهر در دست خود ساکنان آن است و دو کارگاه خیاطی و تولید محصولات پلاستیکی برای دختران و پسران جوان در این اردوگاه اشتغال ایجاد کرده است.
مردم مهمان شهر به خاطر دریافت یارانه ماهیانه از کمیساریای عالی پناهندگان در ایران و دریافت بسته‌های غذایی چندان دغدغه معاش ندارند. همین باعث شده است آن‌هایی که انگیزه کمتری برای موفقیت دارند سال‌های سال در مهمانشهر بمانند. با وجود این، خانواده‌های زیادی را در مهمانشهر می‌توان پیدا کرد که چند پسر یا دخترشان از اردوگاه رفته باشند و در سایر شهرهای ایران یا حتی کشورهای دیگر زندگی کنند.
کودکان مهمان شهر، مدرسه، زمین بازی و تفریحات روزمره خود را دارند. کمتر کودکی را می‌توان درون خانه‌ها پیدا کرد، و در دست کودکان اردوگاه تبلت و موبایل دیده نمی‌شود.
مهمانشهر اردوگاهی کوچک است که دنیای خود را دارد، اردوگاهی که قرار نبود محل دائمی زندگی باشد، اما قرار مردم افغان با این شهر کوچک تغییر کرده است.
